Πότε μπήκε για 1η φορά η τηλεψηφοφορία?Πότε καθιερώθηκαν οι ημιτελικοί?Eσείς το ξέρατε ότι μέχρι το 1975 οι ποντοι δίνονταν τελείως διαφορετικά?Η ότι κάποτε επιτρεπόταν σε μία χώρα να ψηφίσει τον εαυτό της?
Με αφορμή τον αποψινό 1ο ημιτελικό της Eurovision με τις συμμετοχές της Ελλάδας και της Κύπρου,λέω να κάνω ένα αφιέρωμα για τις αλλαγές που έχουν γίνει στο σύστημα ψηφοφορίας και στους κανονισμούε από την πρώτη eurovision του 1956 μέχρι και σήμερα.
Πριν 60 χρόνια,στην 1η Eurovision του 1956 συμμετείχαν μόλις 7 χώρες: Γαλλία,Γερμανία,Ιταλία,Βέλγιο,Ελβετία,Λουξεμβούργο,Ολλανδία.Έγινε την Πέμπτη 24/5/1956 και η διάρκειά του ήταν 1 ώρα και 40 λεπτά.Ήταν κυρίως ραδιοφωνικός διαγωνισμός,αλλά μεταδόθηκε και τηλεοπτικά από όσες χώρες διέθεταν τηλεοπτικό σήμα.Οι κανόνες ήταν απλοί.Η κάθε χώρα παρουσίαζε από 2 τραγούδια(όχι 1 όπως σήμερα) είτε από τον ίδιο είτε από διαφορετικούς καλλιτέχνες.Η μουσική έπρεπε υποχρεωτικά να παίζεται ζωντανά από ορχήστρα και όχι προηχογραφημένη.Η ορχήστρα ήταν ίδια για όλες τις χώρες,αλλά κάθε χώρα είχε τον δικό της μαέστρο.Κάθε χώρα είχε από 2 κριτές που μπορούσαν να ψηφίσουν το αγαπημένο τους τραγούδι,δίνοντας 2 πόντους.Ο κάθε κριτής μπορούσε να ψηφίσει και την χώρα του,με αποτέλεσμα σχεδόν όλες οι χώρες να έρθουν ισοπαλία.Με πολύ μικρή διαφορά κέρδισε το 2ο τραγούδι της Ελβετίας.
Από την επόμενη χρονιά υπήρξαν κάποιες αλλαγές.Κατ'αρχήν οι κριτές κάθε χώρας ήταν 10 αντί για 2 και ο καθένας ψήφιζε το αγαπημένο του τραγούδι,εκτός από εκείνο της χώρας του, δίνοντας 1 πόντο.Η κάθε χώρα παρουσίαζε από 1 τραγούδι σε όποια γλώσσα ήθελε,ενώ συμμετείχαν 10 χώρες.
Το 1962 ο κάθε κριτής ψήφιζε 3 αγαπημένα του τραγούδια αντί για 1.Το 1964 κάθε κριτής ψήφιζε 5 τραγούδια,ενώ από το 1965 επανήρθε ο κανόνας των 3 τραγουδιών.
Το 1966 μπήκε ο περιορισμός να τραγουδάει η κάθε χώρα στην δική της γλώσσα.
Το 1967 το σύστημα ψηφοφορίας άλλαξε και πλέον ο κάθε κριτής ψήφιζε τα 10 αγαπημένα του τραγούδια δίνοντας στο κάθε ένα από 1 μέχρι 10 πόντους.Δηλ. έδινε 10 πόντους σε αυτό που θεωρούσε καλύτερο,9 στο 2ο καλύτερο,8 στο 3ο κοκ.Αυτό το σύστημα ίσχυε μέχρι το 1970.Το 1971 το σύστημα ξαναάλλαξε η κριτές κάθε χώρας ξαναέγιναν 2 ,ο ένας εκ των οποίων κάτω των 25 ετών και ο 2ος 25-55 ετών,με τουλάχιστον 10 χρόνια διαφορά ηλικίας μεταξύ τους,έτσι ώστε να υπάρχουν τόσο νέοι κριτές όσο και μεγαλύτεροι ηλικιακά για να μήν αδικούνται τα τραγούδια που θεωρούνται ελκυστικά μόνο σε ένα συγκεκρειμένο ηλικιακό γκρούπ.Ο κάθε κριτής βαθμολογούσε ένα-ένα όλα τα τραγούδια δίνοντας από 1 έως 5 πόντους.Αυτό ίσχυσε 3 χρονιές, μέχρι και το 1973.Από το 1973 καταργήθηκε ο περιορισμός της ενιαίας ορχήστρας για όλες τις χώρες και κάθε χώρα μπορούσε να φέρει την δική της ορχήστρα.Ωστόσο υπήρχε και ορχήστρα της EBU για όσες χώρες δεν είχαν δική τους.Ακόμη καταργήθηκε ο περιορισμός της γλώσσας και κάθε χώρα τραγουδούσε σε όποια γλώσσα ήθελε.Το 1974(που είχαμε και την 1η συμμετοχή της χώρας μας) επανήρθαν οι 10μελείς επιτροπές ανεξαρτήτου ηλικίας και κάθε κριτής έδινε από 1 μέχρι 10 πόντους στα 10 αγαπημένα του τραγούδια(όπως το 1967).
Από το 1975 κάθε χώρα είχε κριτική επιτροπή που μπορούσε να αποτελείται από 11 μέχρι 16 μέλη και κάθε μέλος διένειμε 1-12 πόντους(όχι 9 ή 11) στα 10 αγαπημένα του τραγούδια.Ήταν η 1η χρονιά που είχαμε τα περίφημα "δωδεκάρια".Αυτό το σύστημα ψηφοφορίας κράτησε μέχρι και το 1996.
Το 1977 ο περιορισμός της γλώσσας επανήρθε και κάθε χώρα έπρεπε υποχρεωτικά να τραγουδάει σε μία από τις επίσημες γλώσσες της,με εξαίρεση την Γερμανία και το Βέλγιο που τους επιτρεπόταν κατ'εξαίρεση να τραγουδούν και στα Αγγλικά.
Το 1997 ήταν η 1η χρονιά που εφαρμόστηκε πιλοτικά το σύστημα televoting με το οποίο μπορούσαν να ψηφίζουν οι τηλεθεατές μέσο τηλεφώνου.Από τις 25 χώρες που συμμετείχαν,οι 5 χρησημοποίησαν το televoting,ενώ οι υπόλοιπες 20 είχαν κριτικές επιτροπές όπως τα προηγούμενα χρόνια.Ακόμη ,την ίδια χρονιά λόγο του πολύ μεγάλου αριθμού χωρών που συμμετείχαν,η δυνατότητα συμμετοχής μίας χώρας στον διαγωνισμό εξαρτιόταν από το σύνολο των πόντων που είχε μαζέψει τα προηγούμενα 5 χρόνια.Με άλλα λόγια,χώρες που είχαν πολύ λίγους πόντους τα 5 προηγούμενα χρόνια,αποκλείονταν αυτόματα από τον διαγωνισμό εκείνης της χρονιάς,ενώ μπορούσαν να συμμετέχουν κανονικά την επόμενη.
Το 1998 το televoting μπήκε υποχρεωτικά σε όλες τις συμμετέχουσες χώρες,ενώ οι κριτικές επιτροπές απέκτησαν αναπληρωματικό ρόλο σε περίπτωση που το televoting μίας χώρας δεν λειτουργούσε σωστά.
Το 1999 καταργήθηκε ο γλωσσικός περιορισμός για άλλη μία φορά επιτρέποντας τις χώρες να τραγουδούν σε ότι γλώσσα θέλουν.Ακόμη,καταργήθηκε και η υποχρέωση να παίζεται η μουσική ζωντανά από ορχήστρα και επιτράπηκε η ηχογραφημένη μουσική.
Το 2001 δώθηκε η δυνατότητα σε κάθε χώρα να επιλέγει να δίνει τους πόντους της είτε 100% μέσο televoting,είτε 50-50 με televoting και κριτική επιτροπή.
Το 2003 οι κριτικές επιτροπές καταργήθηκαν και κάθε χώρα έπρεπε υποχρεωτικά να δίνει τα αποτελέσματά της 100% με televoting.Ωστόσο υπήρχε 1 κριτής από κάθε χώρα για να δώσει τους πόντους σε περίπτωση βλάβης του συστήματος televoting της χώρας.Ακόμη για 1η φορά μπορούσε να ψηφίσει κανείς και με SMS εκτός από τηλεφωνική κλήση.
Το 2004 μπήκε για 1η φορά ο θεσμός του ημιτελικού,καταργώντας το σύστημα αυτόματου αποκλεισμού με βάση τις επιδόσεις προηγούμενων συμμετοχών.Κάθε χώρα που βρισκόταν την προηγούμενη χρονιά στην πρώτη 10άδα,προκρινόταν αυτόματα στον τελικό ενώ όλες οι υπόλοιπες χώρες περνούσαν απ'τον ημιτελικό που γινόταν την Τετάρτη ή Πέμπτη πριν από το Σάββατο του τελικού.Οι χώρες που είχαν κατακτήσει τις πρώτες 10 θέσεις στον ημιτελικό προκρίνονταν στον τελικό,ενώ οι υπόλοιπες έμεναν εκτός.
Το 2008 που ο αριθμός των συμμετεχόντων χωρών μεγάλωσε ακόμα περισσότερο,το σύστημα άλλαξε ξανά.Οι ημιτελικοί έγιναν 2,ένας την Τρίτη και ένας την Πέμπτη πριν το Σάββατο του τελικού.Η αυτόματη πρόκριση της 1ης 10άδας στον επόμενο τελικό καταργήθηκε και πλέον κάθε χώρα πρέπει κάθε χρόνο να περνάει από τους ημιτελικούς εκτός από την διοργανώτρια χώρα και τις Big 4(Αγγλία,Γαλλία,Γερμανία,Ισπανία) που τιμής ένεκεν προκρίνονται πάντα αυτόματα στον τελικό.Η συμμετοχή κάθε χώρας στον 1ο ή στον 2ο ημιτελικό καθορίζεται από κλήρωση.
Το 2009 επανήρθαν οι κριτικές επιτροπές και το αποτέλεσμα κάθε χώρας βγαίνει 50-50 από τους ψήφους του televoting και των επιτροπών.Τα 2 αποτελέσματα κάθε χώρας καταμετρούνταν,συνδυαζόταν και μετατρέπονταν σε πόντους της κλίμακας 1-12.
Tο 2013 που η Ιταλία επέστρεψε στον διαγωνισμό,οι Big 4 έγιναν Big 5.
Φέτος το σύστημα αλλάζει και πάλι,αφού έχουμε ξεχωριστά σετ πόντων για κριτική επιτροπή και televoting που θα ανακοινώνονται ξεχωριστά.Έτσι θα έχουμε και διαφορετικό τρόπο ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων.Αρχικά θα ανακοινώνονται μόνο τα 12άρια από τις κριτικές επιτροπές και στην συνέχεια το σύνολο των πόντων για κάθε χώρα από το televoting.Ο σκοπός αυτών των αλλαγών είναι να υπάρχει περισσότερο σασπένς και αγωνία και να μην ξέρουν οι τηλεθεατές απ'την αρχή ποια χώρα θα κερδίσει.
Καλή επιτυχία σε Ελλάδα και Κύπρο απόψε!!!
Με αφορμή τον αποψινό 1ο ημιτελικό της Eurovision με τις συμμετοχές της Ελλάδας και της Κύπρου,λέω να κάνω ένα αφιέρωμα για τις αλλαγές που έχουν γίνει στο σύστημα ψηφοφορίας και στους κανονισμούε από την πρώτη eurovision του 1956 μέχρι και σήμερα.
Πριν 60 χρόνια,στην 1η Eurovision του 1956 συμμετείχαν μόλις 7 χώρες: Γαλλία,Γερμανία,Ιταλία,Βέλγιο,Ελβετία,Λουξεμβούργο,Ολλανδία.Έγινε την Πέμπτη 24/5/1956 και η διάρκειά του ήταν 1 ώρα και 40 λεπτά.Ήταν κυρίως ραδιοφωνικός διαγωνισμός,αλλά μεταδόθηκε και τηλεοπτικά από όσες χώρες διέθεταν τηλεοπτικό σήμα.Οι κανόνες ήταν απλοί.Η κάθε χώρα παρουσίαζε από 2 τραγούδια(όχι 1 όπως σήμερα) είτε από τον ίδιο είτε από διαφορετικούς καλλιτέχνες.Η μουσική έπρεπε υποχρεωτικά να παίζεται ζωντανά από ορχήστρα και όχι προηχογραφημένη.Η ορχήστρα ήταν ίδια για όλες τις χώρες,αλλά κάθε χώρα είχε τον δικό της μαέστρο.Κάθε χώρα είχε από 2 κριτές που μπορούσαν να ψηφίσουν το αγαπημένο τους τραγούδι,δίνοντας 2 πόντους.Ο κάθε κριτής μπορούσε να ψηφίσει και την χώρα του,με αποτέλεσμα σχεδόν όλες οι χώρες να έρθουν ισοπαλία.Με πολύ μικρή διαφορά κέρδισε το 2ο τραγούδι της Ελβετίας.
Από την επόμενη χρονιά υπήρξαν κάποιες αλλαγές.Κατ'αρχήν οι κριτές κάθε χώρας ήταν 10 αντί για 2 και ο καθένας ψήφιζε το αγαπημένο του τραγούδι,εκτός από εκείνο της χώρας του, δίνοντας 1 πόντο.Η κάθε χώρα παρουσίαζε από 1 τραγούδι σε όποια γλώσσα ήθελε,ενώ συμμετείχαν 10 χώρες.
Το 1962 ο κάθε κριτής ψήφιζε 3 αγαπημένα του τραγούδια αντί για 1.Το 1964 κάθε κριτής ψήφιζε 5 τραγούδια,ενώ από το 1965 επανήρθε ο κανόνας των 3 τραγουδιών.
Το 1966 μπήκε ο περιορισμός να τραγουδάει η κάθε χώρα στην δική της γλώσσα.
Το 1967 το σύστημα ψηφοφορίας άλλαξε και πλέον ο κάθε κριτής ψήφιζε τα 10 αγαπημένα του τραγούδια δίνοντας στο κάθε ένα από 1 μέχρι 10 πόντους.Δηλ. έδινε 10 πόντους σε αυτό που θεωρούσε καλύτερο,9 στο 2ο καλύτερο,8 στο 3ο κοκ.Αυτό το σύστημα ίσχυε μέχρι το 1970.Το 1971 το σύστημα ξαναάλλαξε η κριτές κάθε χώρας ξαναέγιναν 2 ,ο ένας εκ των οποίων κάτω των 25 ετών και ο 2ος 25-55 ετών,με τουλάχιστον 10 χρόνια διαφορά ηλικίας μεταξύ τους,έτσι ώστε να υπάρχουν τόσο νέοι κριτές όσο και μεγαλύτεροι ηλικιακά για να μήν αδικούνται τα τραγούδια που θεωρούνται ελκυστικά μόνο σε ένα συγκεκρειμένο ηλικιακό γκρούπ.Ο κάθε κριτής βαθμολογούσε ένα-ένα όλα τα τραγούδια δίνοντας από 1 έως 5 πόντους.Αυτό ίσχυσε 3 χρονιές, μέχρι και το 1973.Από το 1973 καταργήθηκε ο περιορισμός της ενιαίας ορχήστρας για όλες τις χώρες και κάθε χώρα μπορούσε να φέρει την δική της ορχήστρα.Ωστόσο υπήρχε και ορχήστρα της EBU για όσες χώρες δεν είχαν δική τους.Ακόμη καταργήθηκε ο περιορισμός της γλώσσας και κάθε χώρα τραγουδούσε σε όποια γλώσσα ήθελε.Το 1974(που είχαμε και την 1η συμμετοχή της χώρας μας) επανήρθαν οι 10μελείς επιτροπές ανεξαρτήτου ηλικίας και κάθε κριτής έδινε από 1 μέχρι 10 πόντους στα 10 αγαπημένα του τραγούδια(όπως το 1967).
Από το 1975 κάθε χώρα είχε κριτική επιτροπή που μπορούσε να αποτελείται από 11 μέχρι 16 μέλη και κάθε μέλος διένειμε 1-12 πόντους(όχι 9 ή 11) στα 10 αγαπημένα του τραγούδια.Ήταν η 1η χρονιά που είχαμε τα περίφημα "δωδεκάρια".Αυτό το σύστημα ψηφοφορίας κράτησε μέχρι και το 1996.
Το 1977 ο περιορισμός της γλώσσας επανήρθε και κάθε χώρα έπρεπε υποχρεωτικά να τραγουδάει σε μία από τις επίσημες γλώσσες της,με εξαίρεση την Γερμανία και το Βέλγιο που τους επιτρεπόταν κατ'εξαίρεση να τραγουδούν και στα Αγγλικά.
Το 1997 ήταν η 1η χρονιά που εφαρμόστηκε πιλοτικά το σύστημα televoting με το οποίο μπορούσαν να ψηφίζουν οι τηλεθεατές μέσο τηλεφώνου.Από τις 25 χώρες που συμμετείχαν,οι 5 χρησημοποίησαν το televoting,ενώ οι υπόλοιπες 20 είχαν κριτικές επιτροπές όπως τα προηγούμενα χρόνια.Ακόμη ,την ίδια χρονιά λόγο του πολύ μεγάλου αριθμού χωρών που συμμετείχαν,η δυνατότητα συμμετοχής μίας χώρας στον διαγωνισμό εξαρτιόταν από το σύνολο των πόντων που είχε μαζέψει τα προηγούμενα 5 χρόνια.Με άλλα λόγια,χώρες που είχαν πολύ λίγους πόντους τα 5 προηγούμενα χρόνια,αποκλείονταν αυτόματα από τον διαγωνισμό εκείνης της χρονιάς,ενώ μπορούσαν να συμμετέχουν κανονικά την επόμενη.
Το 1998 το televoting μπήκε υποχρεωτικά σε όλες τις συμμετέχουσες χώρες,ενώ οι κριτικές επιτροπές απέκτησαν αναπληρωματικό ρόλο σε περίπτωση που το televoting μίας χώρας δεν λειτουργούσε σωστά.
Το 1999 καταργήθηκε ο γλωσσικός περιορισμός για άλλη μία φορά επιτρέποντας τις χώρες να τραγουδούν σε ότι γλώσσα θέλουν.Ακόμη,καταργήθηκε και η υποχρέωση να παίζεται η μουσική ζωντανά από ορχήστρα και επιτράπηκε η ηχογραφημένη μουσική.
Το 2001 δώθηκε η δυνατότητα σε κάθε χώρα να επιλέγει να δίνει τους πόντους της είτε 100% μέσο televoting,είτε 50-50 με televoting και κριτική επιτροπή.
Το 2003 οι κριτικές επιτροπές καταργήθηκαν και κάθε χώρα έπρεπε υποχρεωτικά να δίνει τα αποτελέσματά της 100% με televoting.Ωστόσο υπήρχε 1 κριτής από κάθε χώρα για να δώσει τους πόντους σε περίπτωση βλάβης του συστήματος televoting της χώρας.Ακόμη για 1η φορά μπορούσε να ψηφίσει κανείς και με SMS εκτός από τηλεφωνική κλήση.
Το 2004 μπήκε για 1η φορά ο θεσμός του ημιτελικού,καταργώντας το σύστημα αυτόματου αποκλεισμού με βάση τις επιδόσεις προηγούμενων συμμετοχών.Κάθε χώρα που βρισκόταν την προηγούμενη χρονιά στην πρώτη 10άδα,προκρινόταν αυτόματα στον τελικό ενώ όλες οι υπόλοιπες χώρες περνούσαν απ'τον ημιτελικό που γινόταν την Τετάρτη ή Πέμπτη πριν από το Σάββατο του τελικού.Οι χώρες που είχαν κατακτήσει τις πρώτες 10 θέσεις στον ημιτελικό προκρίνονταν στον τελικό,ενώ οι υπόλοιπες έμεναν εκτός.
Το 2008 που ο αριθμός των συμμετεχόντων χωρών μεγάλωσε ακόμα περισσότερο,το σύστημα άλλαξε ξανά.Οι ημιτελικοί έγιναν 2,ένας την Τρίτη και ένας την Πέμπτη πριν το Σάββατο του τελικού.Η αυτόματη πρόκριση της 1ης 10άδας στον επόμενο τελικό καταργήθηκε και πλέον κάθε χώρα πρέπει κάθε χρόνο να περνάει από τους ημιτελικούς εκτός από την διοργανώτρια χώρα και τις Big 4(Αγγλία,Γαλλία,Γερμανία,Ισπανία) που τιμής ένεκεν προκρίνονται πάντα αυτόματα στον τελικό.Η συμμετοχή κάθε χώρας στον 1ο ή στον 2ο ημιτελικό καθορίζεται από κλήρωση.
Το 2009 επανήρθαν οι κριτικές επιτροπές και το αποτέλεσμα κάθε χώρας βγαίνει 50-50 από τους ψήφους του televoting και των επιτροπών.Τα 2 αποτελέσματα κάθε χώρας καταμετρούνταν,συνδυαζόταν και μετατρέπονταν σε πόντους της κλίμακας 1-12.
Tο 2013 που η Ιταλία επέστρεψε στον διαγωνισμό,οι Big 4 έγιναν Big 5.
Φέτος το σύστημα αλλάζει και πάλι,αφού έχουμε ξεχωριστά σετ πόντων για κριτική επιτροπή και televoting που θα ανακοινώνονται ξεχωριστά.Έτσι θα έχουμε και διαφορετικό τρόπο ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων.Αρχικά θα ανακοινώνονται μόνο τα 12άρια από τις κριτικές επιτροπές και στην συνέχεια το σύνολο των πόντων για κάθε χώρα από το televoting.Ο σκοπός αυτών των αλλαγών είναι να υπάρχει περισσότερο σασπένς και αγωνία και να μην ξέρουν οι τηλεθεατές απ'την αρχή ποια χώρα θα κερδίσει.
Καλή επιτυχία σε Ελλάδα και Κύπρο απόψε!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου