15 άλλοτε κραταιές ελληνικές εταιρείες που βάρεσαν "κανόνι"

Η επιχειρηματικότητα πάντα έχει ένα ποσοστό ρίσκου.Μία νέα επιχείρηση μπορεί είτε να πάει καλά και να επιφέρει κέρδος στον επιχειρηματία είτε να μην φέρει τα απαραίτητα έσοδα έτσι ώστε να αποσβεστούν τα έξοδα λειτουργείας,κα έτσι να αποβεί ζημιογόνα για τον επιχειρηματία και τελικά να κλείσει. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις των επιχειρήσεων που ενώ έχουν καταφέρει να εδραιωθούν εδώ και χρόνια στην αγορά τελικά να παρακμάσουν και να οδηγηθούν στην οριστική χρεοκοπία και το λουκέτο. Σε αυτό μπορούν να συμβάλλουν διάφοροι παράγοντες, όπως κακοδιαχείριση και λανθασμένοι χειρισμοί της διοίκησης,σωρρευόμενα χρέη,οικονομική κρίση ή αλλαγές στην ανθρώπινη κοινωνία.Ας δούμε μερικά παραδείγματα τέτοιων εταιρειών:

Carrefour-Μαρινόπουλος

Η εταιρεία Μαρινόπουλος Α.Ε ιδρύθηκε το 1962 και ήταν μία από τις μεγαλύτερες και ιστορικότερες αλυσίδες Super Market στην Ελλάδα, και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην μετάβαση από τα μπακάλικα της γειτονιάς στα σύγχρονα μεγάλα σούπερ μάρκετ.Από το 1963 ξεκινά να συνεργάζεται με την γαλλική αλυσίδα Prisunic και τα καταστήματα μετονομάζονται σε Prisunic Μαρινίπουλος με την γνωστή μασκότ "O πι-μι με την δραχμή".Το 1991 λύνεται η συνεργασία με την Prisunic λόγω οικονομικών προβλημάτων της τελευταίας και ξεκινά νέα συνεργασία με τον επίσεις γαλλικό όμιλο Promodes, και ανοίγουν τα πρώτα υπερ-μάρκετ  στην Ελλάδα με μέγεθος που ξεπερνάει τα 2 στρέματα,τα καταστήματα Continent.Από το 1994 έρχονται και στην Ελλάδα τα εκπτωτικά σούπερ μάρκετ της αλυσίδας Dia,που αποτελεί θυγατρική του ομίλου Promodes.Το 1999 ξεκινάει νέα συνεργασία με την γαλλική Carrefour η οποία απορροφάει την δραστηριότητα της Promodes πανευρωπαϊκά.Σταδιακά τα υπερ-μάρκετ Continent μετονομάζονται σε Carrefour και τα σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος σε Champion-Μαρινόπουλος, ενώ οι Γάλλοι αποκτούν το 50 % των μετοχών της εταιρείας Μαρινόπουλος που μετονομάζεται σε Carrefour-Μαρινόπουλος.Παράληλλα από την δεκαετία του '90 ο όμιλος Μαρινόπουλος εξαγοράζει και απορροφά σταδιακά αρκετές μικρότερες τοπικές αλυσίδες σούπερ μάρκετ όπως Tresco,Ξυνός,Creta market κ.α. Από το 2008 τα Champion Μαρινόπουλος ξεκινούν να μετονομάζονται σε Cerrefour ΜαρινόπουλοςΑπό το 2010 η οικονομική κρίση προκαλεί προβλήματα στην εταιρεία.Το 2012 οι γάλλοι αποχωρούν από την μετοχική σύνθεση και η εταιρεία περνάει 100 % σε ελληνικά χέρια.Όμως μέσω ειδικής συμφωνίας, τα καταστήματα συνεχίζουν να φέρουν το όνομα Carrefour.Το καλοκαίρι του 2015 με την έλειψη ρευστότητας από τις τράπεζε και τα  capital controls τα οικονομικά προβλήματα γιγαντώνονται με αποτέλεσμα να υπάρχει πρόβλημα στον ανεφοδιασμό αρκετών καταστημάτων,αφού η εταιρεία αδυνατούσε να πληρώσει τους προμηθευτές. Τα περισσότερα καταστήματα εμφανίζουν σοβαρές αρκετές ελείψεις σε προϊόντα και αποκαρδιωτικές εικόνες με άδεια ράφια που θυμίζουν περίοδο πολέμου. Το 2016 η εταιρεία κυρήσσε πτώχευση και υπάγεται στο άρθρο 99 και κλείνουν σταδιακά όλα τα καταστήματα. Στις αρχές του 2017 μετά από πολύμηνες διαπραγματέυσεις ο όμιλος εξαγοράζεται από την εταιρεία Σκλαβενίτης, ενώ τα εγκατελειμμένα καταστήματα Carrefour Μαρινόπουλος και Carrefour υποβάλλονται σε ριζική ανακαίνιση και μετατρέπονται σε σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης.  

Όμιλος Altec

Αποτελεί μία από τις πρώτες εταιρείες πληροφορικής στην Ελλάδα.Ξεκίνησε το 1986 ως ένα μικρό μαγαζάκι στην Μιχαλακοπούλου,ενώ τον επόμενο χρόνο μετακομίζει σε γραφεία στην Κυψέλη.Γρήγορα επεκτάθηκε και κατά τις δεκαετίες του 80 και 90 έπαιξε σημαντικό ρόλο στον χώρο της πληροφορικής ,ενώ το 1995 εισήχθη στο χρηματιστήριο και δημηουργήθηκε η θυγατρική ACN που δραστηριοποιούνταν στον χώρο του διαδικτύου και των τηλεπικοινωνιών.Την δεκαετία του '90 άνοιξαν και τα πρώτα καταστήματα πληροφορικής Microland.Από το 1999  συμμετείχε στην μετοχική σύνθεση του καναλιού Alter του Γ.Κουρή.Το 2002 ο όμιλος μετακομίζει σε νέα υπερσύγχρονα γραφεία στο Μαρούσι.Το 2003 ξεκινούν οι πρώτοι τριγμοί όταν το ΣΔΟΕ κατηγορεί την εταιρεία για έκδοση εικονικών τιμολογίων που "φούσκωναν" τα μεγέθη και τα κέρδη της εταιρείας, ενώ την ίδια περίοδο οι ιδιοκτήτες της Altec έρχονται σε σύγκρουση με τον Γ.Κουρή για τον έλεγχο του καναλιού Alter.Tελικά τα δικαστήρια δικαιώνουν τον Κουρή και ο όμιλος Altec αποχωρεί από το κανάλι.Στην συνέχεια ο όμιλος στρέφεται περισσότερο στην αγορά των τηλεπικοινωνιών και η ACN μετονομάζεται σε Altec Telecoms. Όμως τελικά τα πράγματα δεν πήγαν καλά αφού η θυγατρική Altec telecoms ήρθε σε ρήξη με τον ΟΤΕ λόγω χρεών και αναγκάστηκε να βάλει λουκέτο το 2008 και να κάνει αίτηση υπαγωγής στον πτωχευτικό κώδικα.Αυτό ήταν η αρχή του τέλους. Την επόμενη χρονιά βάζουν λουκέτο και τα καταστήματα Microland.Τα επόμενα χρόνια η Altec Software προσπαθεί να διασώσει το brand name για να αποφύγει ο όμιλος το οριστικό λουκέτο,χωρίς επιτυχία.Μέχρι το 2015 τα χρέη ξεπερνούν τα 100 εκ. € και ποσοστό της εταιρείας περνάει στις τράπεζες, μέχρι την τελική πτώχευση το 2016.3 χρόνια αργότερα μπαίνει οριστική ταφόπλακα με το σφράγισμα των λογαριασμών της εταιρείας από την Εθνική Τράπεζα.

Ηλεκτρονική Αθηνών

Ήταν μία από τις πρώτες αλυσίδες καταστημάτων ηλεκτρικών ειδών στην χώρα.Το πρώτο κατάστημα άνοιξε από την οικογένεια Στρούτση το 1950.Στις επόμενες δεκαετίες η αλυσίδα επεκτάθηκε ανοίγωντας και άλλα καταστήματα στην Αθήνα,ενώ προχώρησε και σε εξαγορές τοπικών αλυσίδων της επαρχίας.Η αλυσίδα έγινε ιδιαίτερα γνωστή από την διαφημιστική καμπάνια "Έλα αλέκο" στα τέλη της δεκαετίας του '90.Το 1999 εισήχθη στο χρηματιστήριο.Το 2006 εξαγόρασε την αλυσίδα καταστημάτων Σαραφίδης της Θεσσαλονίκης,έτσι επεκτάθηκε και στην Βόρεια Ελλάδα.Όμως ο συνδυασμός της οικονομικής κρίσης, και του σκληρού ανταγωνισμού από τις ξένες πολυεθνικές που διείδυσαν δυναμικά στην ελληνική αγορά έφεραν σοβαρά οικονομικά προβλήματα στην εταιρεία από τις αρχές 2015.Η κρίση ρευστότητας το καλοκαίρι του 2015 με τα capital controls υπονόμευσε τις προσπάθειες ανάκαμψης που κατέβαλλαν οι μέτοχοι της εταιρείας. Το αποτέλεσμα ήταν η άυξηση των ζημιών και τελικά η πτώχευση τον Απρίλιο του 2016.Είχα δημοσιέυσει και ανάλογη ανάρτηση τότε

Ράδιο Κορασίδη

Ακόμη μία αλυσίδα ηλεκτρικών ειδών που μεσουράνησε τις προηγούμενες δεκαετίες είναι και το Ράδιο Κορασίδη.Ιδρύθηκε από την οικογένεια Κορασίδη το 1947,τότε που το ραδιόφωνο ήταν η μοναδική μορφή οικιακής ψυχαγωγίας εξ ου και το όνομα,  όποτε και άνοιξε το πρώτο κατάστημα στον Πειραιά.Ήταν η εταιρεία που καινοτόμησε φέρνοντας την πρώτη έγχρωμη τηλεόραση στην ελληνική αγορά,αλλά και το πρώτο πλυντήριο πιάτων.Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 η αλυσίδα επεκτάθηκε με την εξαγορά των καταστημάτων Elephant.Το 2006 άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σοβαρά οικονομικά προβλήματα αφού τα χρέη προς τράπεζες και προμηθευτές ξεπέρασαν τα 300 εκ. €. Η συσσώρευση των χρεών οφειλόταν κυρίως στην κακοδιαχείριση από την διοίκηση και σε αποτυχημένες επενδύσεις στο χρηματιστήριο.Το 2008 η MIG του Ανδρέα Βγενόπουλου επενδύει αγοράζοντας πλειοψηφικό πακέτο μετοχών και επιδιώκει να σώσει την επιχείρηση, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία αφού η εταιρεία κατέρρευσε οριστικά το 2010.Σήμερα λειτουργεί διαδικτυακό κατάστημα μικροσυσκευών και ειδών τηλεμάρκετινγκ με το όνομα radiokorasidi.gr με έδρα την Θεσσαλονίκη, ωστόσο δεν φαίνεται να  έχει σχέση με τον παλαι ποτέ κολοσσό ηλεκτρικών ειδών,προφανώς κάποιος ιδιώτης εκμεταλλέυτηκε το ότι η συγκεκρειμένη επωνυμία δεν ανήκει πλέον σε κανέναν και αποφάσισε να την καρπωθεί.

Σούπερ μάρκετ Ατλάντικ

Πριν από καμία 20αριά χρόνια υπήρχαν 10αδες αλυσίδες σούπερ μάρκετ στην χώρα μας που δεν υπάρχουν πια.Πολλοί έχουν αναρρωτηθεί τι μπορεί να απέγιναν.Η απάντηση είναι ότι κάποιες εξαγοράστηκαν από μεγαλύτερες αλυσίδες στα πλαίσια επεκτατικής πολιτικής και κάποιες άλλες δεν επιβίωσαν στον ανταγωνισμό και την οικονομική κρίση,χρεοκόπησαν και έκλεισαν. Τα σούπερ μάρκετ Ατλάντικ ανήκουν στην 2η κατηγορία.Η αλυσίδα ιδρύθηκε το 1979 με το πρώτο μεγάλο κατάστημα στην Αργυρούπολη.Σταδιακά επεκτάθηκε και στην υπόλοιπη αττική ενώ αργότερα,την δεκαετία του '90 επεκτάθηκε και στην επαρχία εξαγοράζοντας μικρές τοπικές αλυσίδες.Ήταν η πρώτη αλυσίδα που καθιέρωσε στην ελλάδα τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας.Από το 2002 εξαγοράζει και απορροφά σταδιακά την αλυσίδα σουπερ μάρκετ Άριστα της Β.Ελλάδας.Παράληλλα δραστηριοποιείται και στον τομέα των διανομών μέσω της θηγατρικής εταιρείας Βήτα-Πι.Το 2010 δέχετε ισχυρότατο χτύπημα από την γενικευμένη οικονομική κρίση και αποκτά σοβαρά προβλήματα ρευστότητας.Οι προσπάθειες των ιδιοκτητών να διασώσουν την επιχείρηση μέσω λήψης δανείου και πώλησης εξοπίσμού καταστημάτων σε άλλες αλυσίδες αποδείχτηκαν άκαρπες και τελικά η εταιρεία πτώχευσε τον Άυγουστο του 2011.Μέρος της ακίνητης περιουσίας κατασχέθηκε από τις τράπεζες ενώ ο εξοπλισμός των καταστημάτων πωλήθηκε σε άλλα σούπερ μάρκετ.

Air-fast tickets

Η Airfast tickets του Νίκου Κοκλώνω έμεινε γνωστή για ένα από τα πιο ηχηρά κανόνια των τελευταίων ετών. Ξεκίνησε ως startup τo 2009,στην αρχή της οικονομικής κρίσης, σαν διαδικτυακή πύλη αγοράς αεροπορικών εισητηρίων.Ήταν η πρώτη εταιρεία που έφερε την έννοια των εκπτωτικών προσφορών περιορισμένης χρονικής διάρκειας στην ελληνική αγορά των αεροπορικών εισητηρίων,πολύ πριν βγει η Ryanair.Ουσιαστικά συνεργαζόταν με την Groupon και με διάφορες αεροπορικές και πουλόυσε εισητήρια σε χαμηλότερες τιμές απ'ότι τα προσέφεραν οι ίδιες οι αεροπορικές εταιρείες με αποτέλεσμα να συμφέρει περισσότερο να αγοράζει κανείς από εκεί εισητήρια παρά από τι ίδιες τις εταιρείες.Τα επόμενα χρόνια εξελείχθηκε ραγδαία σε χρυσωρυχείο με τεράστιους τζίρους αρκετών εκατομμυρίων ευρώ.Γρήγορα επεκτάθηκε και στο εξωτερικό ανοίγοντας γραφεία σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ η έδρα μεταφέρθηκε στην Νέα Υόρκη.Η εταιρεία έκανε ιδιαιτέρως αισθητή την παρουσία της με βομβαρδισμό διαφημίσεων σε τηλεόραση(αρκετές φορές με μία γενναία δόση χιούμορ βλ. air bahal ή εκείνη με τον gay φορτιγατζή),ραδιόφωνο και διαδίκτυο αλλά και χορηγίες σε συναυλίες, φεστιβάλ και τηλεοπτικές εκπομπές.Έμοιαζε αρκετά κερδοφόρα μπίζνα που πολλοί θα ζήλευαν. Όμως τα πράγματα δεν ήταν όπως φαίνοταν.Τα τεράστια οικονομικά ανοίγματα με το επιθετικό μάρκετινγκ και τις διεθνείς δραστηριότητες γρήγορα έφεραν προβλήματα ρευστότητας στην επιχείρηση η οποία είχε φεσώσει αρκετές αεροπορικές εταιρείες και να αδυνατούσε να είναι συνεπής στις πληρωμές προς την ΙΑΤΑ. Η αρχή του τέλους ήρθε το καλοκαίρι του 2014 ,όταν οι συσσωρευμένες οφειλές ξεπέρασαν τα 40 εκατομμύρια € με αποτέλεσμα  η ΙΑΤΑ να αφαιρέσει την εταιρεία από την λίστα διαπιστευμένων πρακτορείων πώλησης αεροπορικών εισητηρίων σε Ελλάδα,Αγγλία και Γερμανία με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να πουλά αυτόνομα εισητήρια αλλά μόνο μέσω πρακτόρων. Έτσι η επιχείρηση έγινε μη βιώσιμη αφού θα έπρεπε πλέον να προπληρώνει τα εισητήρια πριν τα μεταπωλήσει. Έναν χρόνο αργότερα,τον Σεπτέμβριο του 2015 ο Κοκλώνης αναγκάστηκε να κλείσει όλα τα γραφεία της εταιρείας ενώ πούλησε μεγάλο μέρος των περιουσιακών στοιχείων σε κινέζους επιχειρηματίες.Μετά το φιάσκο της Airfast tickets,o Kοκλώνης τα επόμενα χρόνια αποφάσισε να γίνει τηλεοπτική περσόνα παρουσιάζοντας ταξιδιωτικές εκπομπές στην τηλεόραση, ενώ θεωρώντας τον εαυτό του γεννημένο επιχειρηματία έκανε μία ακόμα απόπειρα στον χώρο των διαδικτυακών πωλήσεων με την πλατφόρμα προσφορών Dealber.gr που πρόσφερε διάφορα αγαθά όπως ηλεκτρονικές συσκευές και πακέτα διακοπών,που όμως ούτε εκεί είχε καλύτερη τύχη αφού σε αρκετές περιπτώσεις αρκετές φορές τα προϊόντα είτε καθυστερούσαν υπερβολικά είτε δεν παραδίδονταν καθόλου στους αγοραστές με αποτέλεσμα να λάβει εκατοντάδες καταγγελίες για απάτη και να φάει πρόστιμα που ξεπέρασαν τις 100,000 €.Έτσι η πλατφόρμα έκλεισε πριν κάν συμπληρώσει 1 χρόνο λειτουργείας.Εν τέλη ο Κοκλώνης αποφάσισε να στραφεί εξ'ολοκλήρου στον χώρο του θεάματος αφού σήμερα διατηρεί την δική του εταιρεία τηλεοπτικών παραγωγών Barking Well Μedia που αναλαμβάνει την παραγωγή εκπομπών για διάφορα κανάλια,ενώ συχνά-πυκνά τον βλέπουμε και στην παρουσίαση διάφορψν τηλεοπτικών project όπως το J2US.

Ξενοδοχείο Ledra Marriott

To θρυλικό πολυτελές ξενοδοχείο της Αθήνας κατασκευάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του '80, ενώ την διαχείριση είχε αναλάβει η αμερικανική εταιρεία Marriott International.Διέθετε 314 πολυτελή δωμάτια, πισίνα, μπαρ και πολυτελή εστιατόρια. Εκτός από πολυτελές κατάλτμα λειτουργούσε και σαν συνεδριακός χώρος, έχοντας φιλοξενήσει εκατοντάδες συνέδρια,σεμινάρια και ημερίδες.Το 2013 η αμερικανική Marriott αποφάσισε να αποχωρήσει και το ξενοδοχείο μετονομάστηκε σε Athens Ledra.Η αποχώρηση της αμερικάνικης εταιρείας έπαιξε καθοριστικό ρόλο για το μέλλον του ξενοδοχείου, αφού η ελληνική ΑΣΤΥ Α.Ε. που ανέλαβε εξ'ολοκλήρου την διαχείριση, δεν κατάφερε να διαχειριστεί σωστά τα οικονομικά της εταιρείας αφού παρά τα μεγάλα κέρδη, υπήρχε μεγάλος όγκος χρεών προς δανειστές λόγω δανείων που είχε λάβει για την ανακαίνιση που έκανε το 2004 εν όψη ολυμπιακών αγώνων.Το 2016 οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας αφού είχαν μείνει απλήρωτοι για αρκετούς μήνες και διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους. Τον Μάϊο του 2016 τα υπέρογκα χρέη προς εργαζόμενους,τράπεζες και προμηθευτές "έπνιξαν" την εταιρεία και έτσι το ξενοδοχείο διέκοψε την λειτουργεία του. 1 χρόνο αργότερα το ξενοδοχειακό κτήριο πουλήθηκε στην αμερικανική Hyatt και από τον Άυγουστο του 2018 λειτουργεί ως Grand Hyatt Athens Hotel.

On telecoms/Vivodi

H On telecoms ήταν τηλεπικοινωνιακός πάροχος που προσέφερε υπηρεσίες triple play (internet,σταθερή τηλεφωνία,τηλεόραση).Μάλιστα ήταν ο πρώτος πάροχος που έφερε στην ελλάδα την υπηρεσία iptv,δηλαδή την συνδρομητική τηλεόραση μέσω ευρυζωνικής σύνδεσης,αλλά και την υπηρεσία θέασης ταινιών on-demand . Ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 2006 ενώ ξεκίνησε τις εμπορικές δραστηριότητες στις αρχές του 2007.To 2009 εξαγόρασε το 100 % της εταιρείας Vivodi που δραστηριοποιούνταν στον χώρο των τηλεπικοινωνιών από το 2001.Όμως παρά τις πρωτοπόρες υπηρεσίες που προσέφερε, ο επιθετικός ανταγωνισμός τα επόμενα χρόνια από τους "μεγάλους" των τηλεπικοινωνιών(OTE,Wind,Vodafone), δεν άφησε στην εταιρεία πολλά περιθώρια ανάπτυξης και διεκδίκησης ικανού μεριδίου αγοράς.Τον Μάϊο του 2015 έχοντας συσσωρέυσει υπέρογκα χρέη από ληξιπρόθεσμες οφειλές σε ΔΕΗ και ΟΤΕ,κατέθεσε αίτηση πτώχευσης.Τον καλοκαίρι του 2015 διεκόπη η ηλεκτροδότηση στα κτήρια της εταιρείας και έτσι αναγκάστηκε να διακόψει την παροχή υπηρεσιών στους υφιστάμενους πελάτες.

Ζυμαρικά Κorona

H βιομηχανία ζυμαρικών Korona ήταν μία από τις παλαιότερες βιομηχανίες ζυμαρικών της χώρας.Ξεκίνησε το 1910 σαν βιοτεχνία στον Πειραιά, ενώ μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο το 1946 μετατράπηκε σε βιομηχανία.Αργότερα επεκτάθηκε και στην περιορισμένη παραγωγή άλλων τροφίμων όπως τοματοειδή,κονσέρβες και λάδια, ενώ έκανε και εξαγωγές προϊόντων σε περισσότερες από 40 χώρες.Το εργοστάσιο της εταιρείας πρωταγωνίστησε και στην κινηματογραφική ταινία των '80s "Καμικάζι τσαντάκιας", ως χώρος εργασίας του πρωταγωνιστή Σωτήρη Μουστάκα.Το 2006 όμως έσκασε μία τεράστια υγειονομική βόμβα που οδήγησε την εταιρεία στην καταστροφή. Μετά από έλεγχο στα εργοστάσια και στις αποθήκες τις εταιρείας βρέθηκαν άθλιες υγειονομικές συνθήκες και αρκετοί τόνοι προϊόντων κρίθηκαν ακατάληλλα προς κατανάλωση.Σε συνδυασμό με την οικονομική κατάσταση της εταιρείας που δεν ήταν και στα καλύτερα της, το κλείσιμο του εργοστασίου ήταν μονόδρομος.Προϊόντα της εταιρείας συνέχισαν να διοχετέυονται παρανόμως στην αγορά μέχρι και τις αρχές του 2007 που οι αποθήκες σφραγίστηκαν και όλο το απόθεμα προϊόντων καταστράφηκε. Παρόλο που η φίρμα έχει εξαφανιστεί εδώ και πολλά χρόνια από τα ράφια των σούπερ μάρκετ,το site της εταιρείας παραμένει ενεργό μέχρι και σήμερα. Αν η φίρμα υπήρχε μέχρι και σήμερα, σίγουρα θα συνοδευόταν με αρνητικούς συνειρμούς και γινόταν αντικείμενο σάτυρας και διαδικτυακού "τρολαρίσματος"

Καταστήματα Alex Pak

H αλυσίδα των DIY πολυκαταστημάτων Alex pak ξεκίνησε το 1988 με το πρώτο κατάστημα στην Παλλήνη.Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 η εταιρεία ξεκίνησε να επεκτείνεται ανοίγοντας νέα καταστήματα σε ολόκληρη την χώρα.Η εταιρεία φιλοδοξούσε να γίνει η ελληνική απάντηση στην γερμανική αλυσίδα Praktiker.Tα καταστήματα διέθεταν κυρίως εξοπλισμό για κατασκευές όπως εργαλεία, χρώματα,σιδερικά αλλά και είδη κηπουρικής και αγροτικά μηχανήματα.Το υπερκατάστημα της Παλλήνης διέθετε ακόμη μεγαλύτερη γκάμα προϊόντων αφού εκεί μπορούσε να βρει κανείς από ρούχα και παπούτσια μέχρι έπιπλα και ηλεκτρικές συσκευές.Τον Σεπτέμβριο του 2006 ξέσπασε πυρκαγιά και κατέστρεψε μεγάλο μέρος του υπερκαταστήματος Alex Pak στην Παλλήνη. Γρήγορα όμως οι ζημιές αποκαταστάθηκαν και το κατάστημα ανακαινίστηκε και άνοιξε ξανά τις πόρτες του. Στις αρχές της επόμενης δεκαετίας όμως η εταιρεία έπεσε θύμα της βαθιάς οικονομικής κρίσης και οδηγήθηκε τελικά στην πτώχευση στις αρχές του 2013,ενώ ο ιδιοκτήτης συνελήφθη για υπέρογκα χρέη στο δημόσιο.Aρκετά από τα καταστήματα της αλυσίδας παραμένουν εγκατελειμμένα μέχρι και σήμερα.

Bosil

Πρόκειται για τον όμιλο επιχειρήσεων του Λέοντα Λεβή, του "βαρόνου" του αδυνατίσματος που περιλάμβανε διάφορες αλυσίδες κέντρων αδυνατίσματος όπως Bodyline και Silhouette αλλά και υπηρεσίες διανομής διαιτητικού φαγητού όπως Gilli Diet και Taste n Diet.Το πρώτο κατάστημα Bodyline άνοιξε το 1968 στην οδό Πατησίων και ήταν το πρώτο κέντρο αδυνατίσματος στην Ελλάδα.Στις επόμενες δεκαετίες οι επιχειρήσεις του επεκτάθηκαν με άνοιγμα περισσότερων κέντρων αδυνατίσματως σε ολόκληρη την χώρα,αλλά και την επέκταση των δραστηριοτήτων στον χώρο των διανομών έτοιμου φαγητού υγιεινής διατροφής.Η δεκαετία 1995-2005 αποτέλεσε την χρυσή εποχή για το αδυνάτισμα και απέφερε τεράστια κέρδη στον όμιλο.Ποιος μπορει να ξεχάσει εκείνη την εποχή τον καταιγισμό διαφημίσεων τέτοιων υπηρεσιών σε τηλεόραση,ραδιόφωνο,περιοδικά και διαφημιστικες πινακιδες?Μάλιστα υπήρχαν και τηλεφωνικοί "κράχτες" που καλούσαν σε τυχαίους αριθμούς και ενημέρωναν για τις προσφορές που "έτρεχαν" εκείνη την περίοδο.Εκτός από αδυνάτισμα τα κέντρα αυτά προσέφεραν και κάποιες επιπλέον υπηρεσίες αισθητικής όπως αποτρίχωση,μασάζ,καθαρισμό προσώπου κ.α.Η οικονομική κρίση όμως τα επόμενα χρόνια έκαναν τέτοιου είδους υπηρεσίες πολυτέλεια για το μέσο νοικοκυριό.Έτσι η πελατεία άρχισε να μειώνεται ραγδαία και τα χρέη άρχισαν να γίνονται δυσβάσταχτα.Το 2011 ο ιδιοκτήτης συνελλήφθη για χρέη στο δημόσιο και οι εργαζόμενοι της Gilli Diet προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας διότι ήταν απλήρωτοι πάνω από 3 μήνες.Έτσι η Gilli Diet διέκοψε οριστικά τις υπηρεσίες της,ενώ ο ιδιοκτήτης αφέθηκε τελικά ελέυθερος αφού όπως δήλωσε καθυστερούσε να πληρώσει τα χρέη στο δημόσιο για να μην αφήσει στον δρόμο τους εργαζόμενους.Τα επόμενα έτη τα καταστήματα Bodyline και Sillhouette άρχισαν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο και σήμερα δεν υπάρχει κανένα από αυτά, ενώ η Taste n Diet συνεχίζει μέχρι και σήμερα την λειτουργεία της υπό νέα ιδιοκτησία.

Diana-Χαρτοποιία Θράκης

Το 1975 ο έλληνας επιχειρηματίας Πάνος Ζερίτης,πρώην εργαζόμενος της χαρτοβιομηχανίας Softex, ιδρύει μαζί με άλλους συνέταιρους την χαρτοβιομηχανία Delica. Το 1979 κάνει μία ακόμη μεγάλη επιχειρηματική κίνηση και ιδρύει και δέυτερη χαρτοβιομηχανία,την Χαρτοποιΐα Θράκης με έδρα την Ξάνθη. Το 1990 η Delica εξαγοράζεται από την αμερικανική εταιρεία Georgia Pacific,η οποία με την σειρά της το 2013 εξαγοράζεται από την σουηδική SCA,έτσι ο Ζερίτης μένει με μία χαρτοβιομηχανία.Από την δεκαετία του '90 η Diana κατακτά μεγάλο μερίδιο αγοράς και γίνεται η δέυτερη μεγαλύτερη χαρτοβιομηχανία στην ενώ εγκαινιάζεται και νέο εργοστάσιο στην Αθήνα. Από τα τέλη της δεκαετίας του '90 ο επιχειρηματίας κάνει και ανοίγματα στο εξωτερικό εξαγοράζοντας μεγάλα μερίδια από χαρτοβιομηχανίες στην Αίγυπτο,την Ουγγαρία και την Βουλγαρία.Όμως τελικά η επιχείρηση κατέληξε να γίνει ένα ακόμη θύμα της οικονομικής κρίσης αφού από το 2010 αντιμετώπιζε τεράστια προβλήματα ρευστότητας, ενώ ο σκληρός ανταγωνισμός από τις πολυεθνικές δεν άφηνε πολλά περιθώρια ανάκαμψης.Το 2012 τελικά υποκύπτει στα χρέη και καταθέτει αίτηση υπαγωγής στον πτωχευτικό κώδικα,έτσι μετά από πορεία 23 ετών ρίχνει τίτλους τέλους αφήνοντας στον δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους.

Neoset

H επιπλοβιομηχανία Neoset ιδρύθηκε το 1980 και ήταν ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές επίπλων της Ελλάδας.Κατάφερε να αλλάξει την μόδα στην επίπλωση καθιερώνοντας τα μοντέρνα έπιπλα χαμηλού κόστους.Η εταιρεία διέθετε ένα τεράστιο εργοστάσιο στην βιομηχανική περιοχή Χαλκίδας και περίπου 100 καταστήματα σε ολόκληρη την χώρα.Από το 1990 ξεκίνησε να δραστηριοποιείται και στο εξωτερικό, εξάγοντας προϊόντα στον Καναδά και σε άλλες 5 χώρες.Από το 2008 και μετά ο συνδυασμός της οικονομικής κρίσης και του επιθετικού ανταγωνισμού από ξένες πολυεθνικές που είχαν διεισδύσει στην ελληνική αγορά (π.χ. ΙΚΕΑ),έφεραν οικονομικές δυσκολίες στον όμιλο και άρχισαν να γίνονται απολύσεις τόσο στην παραγωγική μονάδα όσο και στα καταστήματα,στα πλαίσια γενικότερων περικοπών.Το 2011 ο όμιλος παρουσίασε ζημιές που ξεπέρασαν τα 7 εκ. €.Τον Νοέμβριο του 2012 έπεσαν οριστικά τίτλοι τέλους για τον κολοσσό Neoset,αφού κατέθεσε αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99.Το 2013 μία νέα εταιρεία με το όνομα Furniture new line επιχείρησε να επαναφέρει το σήμα Neoset στην ελληνική αγορά.Όμως η ύπαρξη της συγεκρειμένης εταιρείας κρίθηκε παράνομη διότι το σήμα Neoset αποτελούσε πτωχευτική περιουσία, και η λειτουργεία της διακόπηκε με παρέμβαση του Πρωτοδικείου Αθηνών.

Αγνό

Η ΑΓΝΟ Α.Ε. ξεκίνησε στην Θεσσαλονίκη το 1950 και ήταν η πρώτη γαλακτοβιομηχανία στην Β.Ελλάδα. Εκτός από φρέσκο γάλα έκανε και παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων όπως γιαούρτι,τυροκομικά και παγωτά.Το 1990 η το εργοστάσιο εκσυγχρονίστηκε με νέο μηχανολογικό εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας.Το 2003 εξαγοράστηκε από την βιομηχανία τυροκομικών Κολιός Α.Ε. To 2006 η ΑΓΝΟ συνάπτει συνεργασία με την γαλλική Danone για την  απο κοινού διανομή των προϊόντων,η οποία λήγει επεισοδιακα το 2010 με τις εταιρείες να καταλήγουν στα δικαστήρια για οικονομικές διαφορές.Στις αρχές της δεκαετίας του '10 ο συνδυασμός της γενικευμένης οικονομικής κρίσης με την κακοδιαχείριση από την μητρική εταιρεία Κολιός Α.Ε. φέρνει υπέρογκα χρέη της εταιρείας προς το δημόσιο και τους εργαζόμενους.Έτσι η Κολιός αποφασίζει να διακόψει  την λειτουργεία της βιομηχανίας ΑΓΝΟ τον Μάρτιο του 2013 με τους εκατοντάδες εργαζόμενους να διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους.Μερικούς μήνες αργότερα εκδηλώθηκε ενδιαφέρον από τον μεγαλοεπιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη για εξαγορά της εταιρείας,όμως το deal τελικά δεν προχώρησε καθώς τα χρέη της εταιρείας ήταν τεράστια.Έτσι στα τέλη του 2014 έπεσαν οριστικά τίτλοι τέλους για την ιστορική γαλακτοβιομηχανία με την υπαγωγή της στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. Οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις της εταιρείας παραμένουν εγκατελειμμένες και ανεκμετάλλευτες μέχρι σήμερα.

Αλλαντικά BIKH

Και τέλος,ένα από τα πιο πρόσφατα λουκέτα είναι αυτό της αλλαντοβιομηχανίας ΒΙΚΗ.Η βιομηχανία δημηουργήθηκε το 1973 από τον γεωπόνο Δημήτριο Παπαγιάννη από την Άρτα. Το ακρωνύμιο ΒΙΚΗ σημαίνει ΒΙομηχανία Κρεάτων Ηπείρου.Τα επόμενα χρόνια η παραγωγική μονάδα στην Πρέβεζα επεκτάθηκε και εκσυγχρονίστηκε ακουλουθώντας ευρωπαϊκά standards, ενώ ο ιδιοκτήτης κατασκέυασε δική του χοιροτροφική μονάδα αλλά και μονάδα παραγωγής ζωτροφών.Η επιχείρηση παρέμεινε κερδοφόρα μέχρι και το 2009.Από την επόμενη χρονιά όμως οι ισολογισμοί άρχισαν να βγαίνουν ζημιογόνοι. Οι παράγοντες που οδήγησαν σε αυτό ήταν αρκετοί όπως η οικονομική κρίση,η μεγάλη μείωση της ζήτησης από τους καταναλωτές, η έλληψη διαφημιστικών προωθητικών ενεργειών,ο σκληρός ανταγωνισμός από μεγαλύτερες βιομηχανίες όπως Νικας,Υφαντής,Creta farm κτλ., και οι λάθος χειρισμοί από την διοίκηση.Τα επόμενα χρόνια τα πράγματα πήγαιναν απ'το κακό στο χειρότερο και το πανευρωπαϊκό σκάνδαλο με το κρέας αλόγου που επέφερε ισχυρό πλήγμα στον κλάδο της αγοράς αλλαντικών,ήρθε να δυσχεράνει ακόμη περισσότερο την θέση της ηπειρώτικης αλλαντοβιομηχανίας.Μέσα στα έτη 2013-2017 υπήρξαν κατά καιρούς προτάσεις από διάφορους επενδυτές προς εξαγορά της βιομηχανίας, όμως τα υπέρογκα χρέη της εταιρείας προς το δημόσιο δεν άφηναν πολλά περιθώρια και τους έκαναν να αποσύρουν τελικά το ενδιαφέρον τους.Το 2017,μία πυρκαγιά κατέστρεψε ολοσχερώς τις εγκαταστάσεις παραγωγής ζωοτροφών της εταιρείας σπρώχνοντας την βιομηχανία ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή.Τον Μάϊο του 2018 έπεσαν οριστικά τίτλοι τέλους αφού η εταιρεία έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για σωτηρία κατέθεσε αίτηση πτώχευσης