Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί έχουμε 2 μάτια και όχι 1 σαν τους κύκλωπες ή σαν τον "Πλανκτόν" από τον "Μπομπ σφουγγαράκη"?Κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι το 2ο μάτι χρησημέυει σαν εφεδρικό σε περίπτωση που "χαλάσει" το πρώτο,όμως ο πραγματικός λόγος δεν έχει καμία σχέση με αυτό.Υπάρχει ένας και μοναδικός,πολύ σημαντικός λόγος που σχεδόν όλα τα έμψυχα όντα έχουν 2 μάτια.Ποιος είναι αυτός?Μα φυσικά η αντίληψη του βάθους. Ο χώρος αποτελείται 3 διαστάσεις,το μήκος(ή πλάτος),το ύψος και το βάθος, που αντιστοιχούν στους άξονες x,y και z. Αν ήμασταν μονόφθαλμοι, θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε μια χαρά το μήκος και το ύψος, δεν θα μπορούσαμε όμως να αντιληφθούμε το βάθος. Για να καταλάβετε πόσο σημαντικό είναι το βάθος κάντε ένα απλό πείραμα. Πάρτε 2 μολύβια και προσπαθήστε να ενώσετε τις μύτες τους. Αρκετά έυκολο Τώρα κλείστε το ένα μάτι,όποιο θέλετε,δεν έχει σημασία, και επαναλάβετε. Προσπαθήστε να ενώσετε τις μύτες των 2 μολυβιών βλέποντας μόνο με το ένα μάτι.Σαν να δυσκόλεψε λίγο,έτσι δεν είναι? Εκεί που νομίζετε ότι τα 2 μολύβια είναι στην ίδια ευθεία, οι μύτες τελικά δεν ενώνονται και τα 2 μολύβια συνεχίζουν την πορεία τους χωρίς να συναντηθούν. Ο λόγος αυτής της πλάνης είναι η έλλειψη της αντίληψης του βάθους. Αν δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε το βάθος, πιθανόν να πέφταμε συνεχώς επάνω σε εμπόδια αφού δεν θα μπορούσαμε να διακρίνουμε με το μάτι πόσο κοντά ή μακρυά είναι ένα αντικείμενο και θα χρειαζόμασταν την βοήθεια των υπόλοιπων αισθήσεων (π.χ. αφή, ακοή) για να μπορούμε να ξέρουμε που πατάμε και που βρισκόμαστε. Φανταστείτε λοιπόν πόσο δύσκολο θα ήταν να διασχίσει κανείς έναν δρόμο, να παίξει ποδόσφαιρο, ή να οδηγήσει μη έχοντας την αντίληψη του βάθους.Ευτυχώς που ο θεός μας προίκισε με αυτό το πολύτιμο 2ο μάτι γιατί διαφορετικά η ζωή θα ήταν πολύ δυσκολότερη. Ο εγκέφαλος συνθέτει τις 2 ξεχωριστές εικόνες από τα 2 μάτια,τις συνθέτει και ω του θάυματος, βλέπουμε τρισδιάστατα.Στην απεικόνιση όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.Όταν θέλουμε να απεικονίσουμε μία σκηνή της πραγματικότητας σε φωτογραφία ή βίντεο, η διάσταση του βάθους ως δια μαγείας εξαφανίζεται και καταλήγουμε με μία δισδιάστατη εικόνα.Πως θα μπορούσαμε να έχουμε μία πιο ρεαλιστική τρισδιάστατη αναπαράσταση? Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να ξεπεράσουμε 2 βασικά εμπόδια. Πρώτον οποιαδείποτε κοινή κάμερα ή φωτογραφική μηχανή έχει μόνον έναν φακό. Έτσι η εικόνα που λαμβάνει είναι "μονόφθαλμη". Για να υπάρξει αναπαράσταση του βάθους θα πρέπει να καταγραφούν 2 εικόνες από 2 διαφορετικούς φακούς. Αλλά έστω ότι το κάναμε αυτό με 2 κάμερες, τοποθετημένες δίπλα δίπλα σε μικρή απόσταση, πως θα καταφέρναμε να συνθέσουμε τις 2 δισδιάστατες εικόνες σε μία τφρισδιάστατη? Εδώ έρχεται το δέυτερο εμπόδιο που αφορά την απεικόνιση. Τα μέσα απεικόνισης όπως το χαρτί ή μία οθόνη έχουν 2 διαστάσεις και όχι 3 και έτσι είναι αδύνατον να απεικονίσουμε το βάθος.Έτσι ο μόνος τρόπος να πετύχουμε την τρισδιάστατη απεικόνιση είναι να καταφέρουμε να στείλουμε διαφορετική εικόνα στο κάθε μάτι, ώστε ο εγκέφαλος μας να συνθέσει τις 2 εικόνες και έτσι να προκύψει μία ρεαλιστική τρισδιάστατη εικόνα. Αυτό επετέυχθη για πρώτη φορά το 1853 ,όταν παρουσιάστικε μία συσκευή προβολής διαφανειών με 2 προσοφθάλμιους φακούς. Το θέμα φωτογραφιζόταν 2 φορές μία για το αριστερό μάτι και μία για το δεξί με κάμερες τοποθετημένες δίπλα δίπλα σε απόσταση ίση με εκείνη των ανθρώπινων οφθαλμών.και οι 2 διαφάνειες έμπαιναν μπροστά στους φακούς της συσκευής.Έτσι τα 2 μάτια έβλεπαν τις 2 διαφορετικές εικόνες και είχαμε την πρώτη τρισδιάστατη φωτογραφία. Έτσι μπήκε ο θεμέλιος λίθος για μία τεχνολογία που πέρασε από 40 κύματα επί σειρά ετών για να καταλήξει να αποτύχει παταγωδώς.Ας συνεχίσουμε με μία ιστορική αναδρομή:
Συσκευή θέασης στερεοστοπικών φωτογραφιών
Η τεχνολογία εξελείχθηκε περισσότερο τον επόμενο αιώνα και έτσι το 1939 εμφανίστηκε το View-master, το πρώτο εμπορικά διαθέσιμο στερεοσκόπιο όπου τα slides έμπαιναν με την μορφή χάρτινων δίσκων :
Δίσκος με slides για View master
View master δεκαετίας του '60
Το μεγάλο σφάλμα όμως ήταν ότι δεν κυκλοφόρησε παράληλλα και κάποια τρισδιάστατη φωτογραφική μηχανή προσιτή στο ευρύ κοινό ώστε να μπορεί κανείς να τραβάει τις δικές του στερεοσκοπικές φωτογραφίες για το View master και έτσι η συσκευή χρησήμευε μόνο για να βλέπεις "ετοιματζίδικες" εικόνες όπως τουριστικές φωτογραφίες και σκηνές ταινιών ή τηλεοπτικών σειρών. Έτσι η φανταχτερή συσκευή δεν κατάφερε να προσελκύσει αρκετά το ενδιαφέρον του κοινού με αποτέλεσμα τις επόμενες δεκαετίες να μετατραπεί σταδιακά σε παιδικό παιχνίδι, και η πατέντα εξαγοράστηκε τελικά την δεκαετία του 80 από την εταιρεία παιχνιδιών Tyco toys(σημερινή Mattel) η οποία ξεκίνησε να χρησημοποιεί View master slides για την τρισδιάστατη οπτικοποίηση παιδικών ιστοριών και παραμυθιών.
Μετά από αρκετά χρόνια στην αφάνεια, η τεχνολογία 3D απεικόνισης έκανε θεαματικό come-back στις αρχές των 80s με μία διαφορετική τεχνολογία που δεν απαιτούσε ειδικό εξοπλισμό όπως στερεοσκόπιο ή view master αλλά μόνο ένα ζευγάρι έγχρωμα γυαλιά, με τα 2 χρώματα να είναι το ένα χρωματικά αντίθετο του άλλου.Ο συνήθεις χρωματικός συνδυασμός ήταν κόκκινο για το αριστερό μάτι και μπλε για το δεξί ή το αντίστροφο, αλλά είχαν κυκλοφορήσει και άλλες παραλλαγές όπως κόκκινο-πράσινο, κίτρινο-μπλε ή πράσινο-φούξια. Οι έγχρωμοι "φακοί" δεν ήταν παρά απλά κομμάτια έγχρωμης ζελατίνης.
Έγχρωμα γυαλιά 3D
Η συγκεκρειμένη τεχνολογία ονομάστηκε και "ανάγλυφο 3D". Όμως πως λειτουργεί η εν λόγω τεχνολογία? Αρχικά έχουμε 2 εικόνες με ελαφρώς διαφορετική οπτική γωνία,μία για το αριστερό μάτι και μία για το δεξί, όπως και στην προηγούμενη τεχνολογία με το στερεοσκόπιο. Στην συνέχεια περνάμε τις 2 εικόνες από 2 διαφορετικά χρωματικά φίλτρα, που αντιστοιχούν στα χρώματα των φακών γυαλιών για κάθε μάτι(π.χ. κόκκινο φίλτρο για την εικόνα του αριστερού ματιού και μπλε για του δεξιού). Στην συνέχεια οι 2 χρωματικά φιλτραρισμένες εικόνες αληλλοεπικαλύπτονται σε μία εικόνα. Η τελική εικόνα μοιάζει κάπως έτσι:3d φωτογραφία που απαιτεί την χρήση έγχρωμων γυαλιών για τρισδιάστατη απεικόνιση
Όμως φορώντας τα έγχρωμα γυαλιά, αυτά λειτουργούν ως φίλτρο που επιτρέπει μόνο την "κόκκινη" εικόνα να γίνεται ορατή από το αριστερό μάτι και μόνο την "μπλε" εικόνα να γίνει ορατή για το δεξί μάτι. Ο εγκέφαλος συνδυάζει τις 2 εικόνες και το "χρωμάτισμα" εξουδετερώνεται αφού τα 2 χρώματα είναι αντίθετα μεταξύ τους και από τον συνδυασμό τους προκύπτει το λευκό ή διαφανές. Περισσότερς πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ Η τεχνολογία εφαρμόστηκε όχι μόνο στην στατική εικόνα (π.χ. φωτογραφίες σε βιβλία, περιοδικέ ή εφημερίδες) αλλά και στην κινούμενη. Το 1983 κυκλοφόρησε η πρώτη 3D ταινία, το Jaws-3D (Τα σαγόνια του καρχαρία-μέρος 3) και ακουλούθησαν και άλλες 3d ταινίες τρόμοι όπως Παρασκευή και 13 μέρος 3 και Amityville-3d, ενώ η τεχνολογία χρησημοποιήθηκε και σε τηλεοπτικές μεταδόσεις. Όμως και αυτή η τεχνολογία είχε αρκετές ατέλειες, αφού πρώτον η αίσθηση του "βάθους" δεν ήταν αρκετά ρεαλιστική και δέυτερον, ο επιχρωματισμός των εικόνων προκαλούσε χρωματική αλλοίωση στις έγχρωμες εικόνες, η συγκεκρειμένη τεχνολογία δούλευε καλύτερα στην ασπρόμαυρη εικόνα, έτσι όπως ήταν αναμενόμενο δεν κατάφερε να γίνει το "Νext big thing" στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο και μετά από λίγα χρόνια εγκαταλείφθηκε οριστικά από τους κινηματογραφικούς και τηλεοπτικούς παραγωγούς. Εδώ στην Ελλάδα η συγκεκρειμένη τεχνολογία ποτέ δεν έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής. Η χρήση της περιορίστηκε σε κάποια παιδικά βιβλία και σε κάποιες δοκιμαστικές τηλεοπτικές μεταδόσεις την δεκαετία του '90.
Φτάνοντας στην νέα χιλιετία, η τρίτη διάσταση στην εικόνα επανέρχεται δυναμικά για ακόμη μία φορά με την ψηφιακή τεχνολογία Real D . Η τεχνολογία Real D χρησημοποιεί γυαλιά όπως η προηγούμενη τεχνολογία, αλλά το "φιλτράρισμα" για τον διαχωρισμό εικόνας δεξιού και αριστερού ματιού αυτή την φορά γίνεται με διαφορετικό τρόπο που δεν επηρεάζει το χρώμα της εικόνας. H απάντηση βρίσκεται στο κυκλικά πολωμένο φως. Ο κινηματογραφικός προβολέας προβάλλει εναλλάξ καρέ δεξιού και αριστερού ματιού. Η εναλλαγή γίνεται 144 φορές ανά δευτερόλεπτο. Ένας ηλεκτρο-οπτικός διαμορφωτής υγρών κρυστάλλων τοποθετημένος μπροστά στον προτζέκτορα πολώνει αριστερόστροφα κάθε αριστερό καρέ και δεξιόστροφα κάθε δεξιό. Το κοινό φοράει ειδικά γυαλιά με κυκλικά πολωτικά φίλτρα στους φακούς. Τα φίλτρα αυτά επιτρέπουν μόνο την διέλευση του δεξιόστροφα πολωμένου φωτός από τον δεξιό φακό και του αριστερόστροφα πολωμένου φωτός από τον αριστερό. Έτσι πετυχαίνουμε τον διαχωρισμό της εικόνας που βλέπει το αριστερό μάτι από την εικόνα που βλπέπει το δεξία και έτσι επιτυγχάνεται η πολυπόθητη οφθαλμαπάτη του τρισδιάστατου χωρίς την "παρενέργεια" της χρωματικής αλλοίωσης. Η τεχνολογία Real D υιοθετήθηκε από δεκάδες χιλιάδες κινηματογράφους σε όλο τον κόσμο και αρχικά χρησημοποιήθηκε για παιδικές animated ταινίες, ενώ από το 2009 ξεκίνησαν να βγαίνουν στους κινηματογράφους και ψηφιακά τρισδιάστατες live-action ταινίες όπως το Avatar, η "Χριστουγεννιάτικη ιστορία" και το Saw 3D. Τα μειονεκτήματα της συσκεκρειμένης τεχνολογίας είναι η μείωση της ανάλυσης της εικόνας στο μισό, αφού σε κάθε μάτι φτάνει η μισή ανάλυση και η παραμόρφωση της αντιλαμβανόμενης εικόνας αν ο θεατής κινήσει έντονα το κεφάλι του
Kάμερα 2 φακών για εγγραφή ταινιών 3D
Παράληλλα, από τα τέλη της δεκαετίας του 2000 οι μεγάλοι κατασκευαστές τηλεοράσεων όπως Samsung,Sony και LG εργάζονται πυρετωδώς για να φέρουν την τεχνολογία 3D και στα σπίτια μας.
3d τηλεόραση ενεργητικής τεχνολογίας
Από το 2010 ξεκινούν να κυκλοφορούν στα καταστήματα οι πρώτες τηλεοράσεις 3D, επιδιώκοντας να φέρουν επανάσταση στην οικιακή ψυχαγωγία. Σε αυτό το σημείο, η τεχνολογία χωρίζεται σε 2 στρατόπεδα.Οι περισσότερες εταιρείες όπως η Samsung, η Sony και η Panasonic υιοθετούν μία νέα τεχνολογία που ονομάζεται Active (ενεργητικό) 3D. Απαιτείται ένα νέο είδος γυαλιών που ονομάζονται "active shutter" τα οποία έχουν ενεργούς φωτοφράκτες στους φακούς που μπορούν να ανοιγοκλείνουν επιτρέποντας ή όχι την διέλευση του φωτός, ενώ η τηλεόραση προβάλλει εναλλάξ την δεξιά και την αριστερή εικόνα, με πολύ γρήγορη συχνότητα εναλλαγής. Τα γυαλιά αυτά χρειάζονται μπαταρίες για να λειτουγήσουν. Οι φωτοφράκτες των φακών συγχρονίζονται με την συχνότητα εναλλαγής των αντίστοιχων εικόνων της τηλεόρασης (ο αριστερός φωτοφράκτης ανοίγει κατά την εμφάνιση της αριστερής εικόνας και ο δεξιός κατά την εμφάνιση της δεξιάς). Έτσι ο αριστερός φακός τελικά επιτρέπει την διέλευση μόνο της αριστερής εικόνας και ο δεξιός, της δεξιάς και έτσι έχουμε διαφορετική εικόνα στο κάθε μάτι. Τα μεγάλα πλεονεκτήματα της συγκεκρειμένης τεχνολογίας είναι η διατήρηση πλήρους ανάλυσης σε κάθε μάτι και η έντονη αντίληψη του βάθους και της "εξόδου" αντικειμένων από την οθόνη, προσφέροντας μία αρκετά ρεαλιστική τρισδιάστατη εμπειρία , ενώ τα μειονεκτήματα είναι το υψηλό κόστος των γυαλιών (συνήθως κατά την αγορά της τηλεόρασης περιλαμβανόταν μόνο ένα ζευγάρι) και η κόπωση των ματιών λόγω του γρήγορου τρεμοπαίγματος (flickering) που συμβαίνει λόγω της γρήγορης εναλλαγής των εικόνων στα μάτια.Κάποιες άλλες εταιρείες (π.χ. LG ) ακουλούθησαν την τεχνολογία του Passive (παθητικού) 3D. Ουσιαστικά πρόκειται για μία τεχνολογία που βασίζεται στην κυκλική πόλωση, όπως ακριβώς το Real-D στον κινηματογράφο. Η τηλεόραση προβάλλει τις 2 εικόνες ταυτόχρονα με διαφορετική πόλωση, ενώ τα γυαλιά απλώς διαθέτουν πολωτικά φίλτρα στους φακούς και δεν απαιτούν μπαταρίες. Βασικά πλεονεκτήματα το εξαιρετικά χαμηλό κόστος των γυαλιών(κάτω από 2 €) αφού πρόκειται για απλά πολωτικά γυαλιά χωρίς περίπλοκα ηλεκτρονικά κυκλώματα και ίναι συμβατά ακόμη και τα γυαλιά 3D του σινεμά, και η απουσία του "τρεμοπαίγματος" που μπορεί να κουράσει τα μάτια. Μειονεκτήματα η μείωση της ανάλυσης στο μισό σε κάθε μάτι και η λιγότερο ρεαλιστική αντίληψη του βάθους . Οι περισσότερες 3D τηλεοράσεις διέθεταν και δυνατότητα μετατροπής της συμβατικής 2D εικόνας σε 3D, σε αυτή την περίπτωση όμως το αποτέλεσμα όμως ήταν κάτω του μετρίου.Παθητικά (αριστερά) και ενεργητικά (δεξιά) γυαλιά 3D
Την ίδια περίοδο αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα τηλεοπτικά κανάλια σε 3D σε συνδρημητικές πλατφόρμες σε όλο τον κόσμο και από το 2012 εμφανίζεται το πρώτο ελληνικό 3D κανάλι, το nova 3D που προέβαλλε κινηματογραφικές ταινίες και ποδοσφαιρικούς αγώνες σε 3D, ενώ αρχίζουν να εμφανίζονται 3D βίντεο και ταινίες και σε διάφορες διαδικτυακές πλατφόρμες περιεχομένου όπως το youtube και κάποιες συνδρομητικές πλατφόρμες ταινιών on-demand., ενώ βγαίνουν και βιντεοπαιχνίδια σε 3D για τις κονσόλες play station και Xbox Λίγο αργότερα, κάποιες εταιρείες μελετούν την ανάπτυξη τεχνολογίας 3D χωρίς γυαλιά, κυρίως για χρήση σε φορητές συσκευές όπως κινητά ή φορητές παιχνιδοκονσόλες και laptops. Η τεχνολογία βασίζεται στις ολογραφικές "φακοειδείς εικόνες " που αλλάζουν ανάλογα με την γωνία θέασης. Ένα φακοειδές φράγμα παράλλαξης τοποθετείται μπροστά την οθόνη και οδηγεί στην διαφοροποίηση της εικόνας που βλέπει το δεξί μάτι από εκείνη που βλέπει το αριστερό, ενώ κάποιες συσκευές διέθεταν και αισθητήτα που παρακουλουθούσε την κίνηση του προσώπου ώστε να προσαρμόζεται η εικόνα και να μην παραμορφνώεται αν ο θεατής κινήσει το κεφάλι του. Ενώ από το 2011 κυκλοφόρησαν κάποιες συσκευές με την συγκεκρειμένη τεχνολόγία (π.χ. LG Optimus 3D,Nintendo 3Ds), η τεχνολογία τελικά απέτυχε γιατί είχε αρκετές αδυναμίες σε σχέση με το 3D με γυαλιά. Τρόπος λειτουργείας φακοειδούς φράγματος παράλλαξης
Κατά καιρούς κυκλοφοόρησαν και smartphones με διπλή κάμερα που επέτρεπε την καταγραφή βίντεο και φωτογραφιών σε 3D, που όμως απαιτούσαν την χρήση 3d τηλεόρασης για την απεικόνιση τέτοιου περιεχομένου
Η διαρκής ανάπτυξη και εξέλειξη των τεχνολογιών στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας 3D έδωσαν την εντύπωση ότι το 3D ήρθε για να μείνει και ότι οδέυουμε προς μία νέα εποχή όπου η οπτική ψυχαγωγία αποκτά επιτέλους 3η διάσταση και ότι μετά από μερικά χρόνια οι 3D συσκευές θα έχουν κατακτήσει την αγορά και, η συμβατική δισδιάστατη απεικόνιση θα είναι πλέον παρωχημένη. Ή μήπως όχι?
Μετά από το αρχικό "Μπαμ" με το Avatar, τις τηλεοράσεις 3D και τρισδιάστατα τηλεοπτικά κανάλια, κάπου στα μέσα της περασμένης δεκαετίας οι κατασκευαστές τηλεοράσεων παρήγαγαν όλο και λιγότερα μοντέλα με δυνατότητα τρισδιάστατης εικόνας. Από το 2016 και μετά, εταιρείες-κολοσσοί όπως η Samsung άρχισαν να εγκαταλείπουν εξ' ολοκλήρου την παραγωγή μοντέλων με δυνατότητες 3D και στράφηκαν περισσότερο στην βελτίωση της ποιότητας της δισδίάστατης εικόνας με την ανάπτυξη άλλων τεχνολογιών όπως η ανάλυση 4Κ και το HDR. .Η παραγωγή ταινιών σε 3D μειώθηκε δραματικά και περιορίστηκε και πάλι στις παιδικές παραγωγές. Μέχρι το 2016,τα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια 3D είχαν κλείσει ,ενώ στις νέες πλατφόρμες streaming που ξεκίνησαν να αναπτύσσονται εκείνη την εποχή (Netflix, Amazon prime) δεν προστέθηκαν καθόλου τίτλοι ταινιών σε 3D. Τι πήγε στραβα και η τεχνολογία 3D αποδείχτηκε φιάσκο? Υπήρξαν αρκετοί παράγοντες που έκαναν το 3D να "βουλιάξει":
-Υψηλό κόστος
Οι live-action παραγωγές 3D απαιτούν έξτρα μηχανήματα όπως κάμερες 3D και το μοντάζ των σκηνών αλλά και η προσθήκη ειδικών εφέ απαιτούν περισσότερο χρόνο και ειδικά λογισμικά αφού δεν μπορεί να γίνει με τις συμβατικές πλατφόρμες μοντάζ. Έτσι το κόστος μιας τέτοιας παραγωγής εκτοξέυεται και έτσι αυξάνει το ρίσκο για τους παραγωγούς, αφου αν μια ακριβή 3D παραγωγή δεν αποφέρει τα απαιτούμενα έσοδα από τις πωλήσεις εισητηρίων και δίσκων Blu-ray, ο παραγωγός μπορεί να "μπει μέσα". Το κόστος αυξάνεται και για τους θεατές αφού για την προβολή μίας ταινίας 3D στο σπίτι εκτός από μία τηλεόραση 3D απαιτείται και αγορά ειδικής συσκευής 3D Blu-ray player, και στην περίπτωση του "ενεργητικού" 3D, προστίθεται και το κόστος των γυαλιών που μπορεί να ξεπερνάει τα 40 € ανά ζευγάρι. Αυτά τα έξτρα κόστη καθιστούν πολλές φορές το 3D ασύμφορο τόσο για τους παραγωγούς όσο και για τους θεατές.
-Δυσάρεστες παρενέργειες
Αρκετοί κάτοχοι συσκευών 3D ή θεατές κινηματογραφικών ταινιών σε 3D έχουν παραπονεθεί για διάφορες παρενέργειες μετά από πολύωρη θέαση 3D εικόνας όπως προβλήματα όρασης, ζαλάδες, πονοκεφάλους, απώλεια προσανατολισμού και γενική αίσθηση δυσφορίας, ενώ θεωρείται ύποπτη και για την πυροδότηση επιληπτικών κρίσεων. Η ύπαρξη πιθανών παρενεργειών πολλές φορές λειτουργεί αποτρεπτικά σε έναν νέο υποψήφιο θεατή από το να δοκιμάσει μία 3D εμπειρία στον κινηματογράφο ή να αγοράσει κάποιον οικιακό εξοπλισμό θέασης 3D.
-Άβολος εξοπλισμός
Η απαίτηση ειδικών γυαλιών κάνει κάποιες φορές την θέαση πιο άβολη, ιδίως για όσους φορούν ήδη γυαλιά οράσεως και έτσι πρέπει να φορέσουν διπλά γυαλιά προκειμένου να δουν 3D αφού θα πρέπει να βάλουν και τα γυαλιά 3D επάνω από τα δικά τους. Επίσεις τα γυαλιά, είτε είναι πόλωσης είτε είναι ενεργού φωτοφράκτη, οι φακοί τους μπλοκάρουν μεγάλο μέρος του φωτός που φτάνει στο μάτι με αποτέλεσμα η εικόνα να φαίνεται αρκετά πιο σκοτεινή. Όπως αναφέρω και παραπάνω, κάποιες εταιρίες έχουν κάνει προσπάθειες να αναπτύξουν τεχνολογία 3D χωρίς γυαλιά, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.
-Έλλειψη περιεχομένου
Τι να την κάνεις την τηλεόραση 3D αν δεν μπορείς να βρείς κάτι 3D για να δεις? Ενώ η πλοιοψηφία των high-end μοντέλων κατά τα έτη 2011-2013 υποστήριζαν κάποιας μορφής 3D, το διαθέσιμο 3D περιεχόμενο ήταν εξαιρετικά περιορισμένο και δυσέυρετο. Πέρα από κάποιες εφαρμογές των ίδιων των κατασκευαστών με κάτι demo τρισδιάστατα βιντεάκια, η τηλεόραση από μόνη της δεν είχε πρόσβαση σε κάποιο άλλο υλικό όπως π.χ. 3D ταινίες. Και σχεδόν σε καμμία χώρα δεν εξέπεμψαν ελέυθερα κανάλια τρισδιάστατου περιεχομένου μέσω επίγειας εκπομπής,ούτε υπήρχε κάποια πλατφόρμα streaming τύπου netflix με 3D ταινίες Έτσι οι μόνοι νόμιμοι τρόποι για να βρει κανείς πραγματικό τρισδιάστατο περιεχόμενο ήταν η αγορά ταινιών σε ψηφιακούς δίσκους blu-ray,για τα οποία η τηλεόραση δεν ήταν αρκετή αλλά έπρεπε όπως προανέφερα ο καταναλωτής να βάλει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη και να αγοράσει και κάποια συμβατή συσκευή αναπαραγωγής blu-ray, ή τα λιγοστά τρισδιάστατα συνδρομητικά κανάλια σε δορυφορικές και καλωδιακές πλατφόρμες, Εναλλακτικά, θα έπρεπε κανείς να στραφεί σε παράνομο κατέβασμα ταινιών από torrents.
-Χαμηλή ζήτηση
Όταν πρωτοκυκλοφόρησαν οι τηλεοράσεις 3D είχαν αρκετές πωλήσεις .Aρκετοί τις αγόραζαν είτε από περιέργεια είτε γιατί πίστευαν ότι αυτό θα είναι το μέλλον της τηλεόρασης. Τα επόμενα χρόνια η δημοτικότητα τους άρχισε να "ξεφουσκώνει" και άρχισε να απασχολεί όλο και λιγότερο τους αγοραστές τηλεοράσεων αν η συσκευή τους θα υποστηρίζει 3D ή όχι. Πολλοί θεώρησαν το 3D περισσότερο διαφημιστικό τρυκ παρά χρήσιμη τεχνολογία. Οι 4 αδυναμίες που αναφέρoνται παραπάνω έκαναν τους περισσότερους τηλεθεατές να γυρίσουν την πλάτη στο 3D και να ενδιαφερθούν περισσότερο για άλλα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά κατά την αγορά μίας νέας τηλεόρασης όπως το 4K, το HDR, η απροβλημάτιστη λειτουργεία των Smart εφαρμογών, και η συμβατότητα με πλατφόρμες streaming όπως το netflix. Οι εταιρείες αφουγκραζόμενες τις ανάγκες των καταναλωτών και βλεποντας ότι κανείς δεν νοιάζεται πλέον για το 3D άρχισαν σιγά σιγά να εγκαταλείπουν την 3η διάσταση. Αυτό σήμανε και την ταφόπλακα του 3D .
Πλέον με μία πρόχειρη αναζήτηση στο skroutz.gr βλέπει κανείς οτι δεν κυκλοφορούν τηλεοράσεις 3D ούτε για δείγμα. Τρισδιάστατες ταινίες βγαίνουν ακόμη στους κινηματογράφους αλλά είναι ελάχιστες και μόνον παιδικές.
To μέλλον του 3D
Ένα έυλογο ερώτημα είναι τι μέλλει γενέσθε με την τρισδιάστατη εικόνα. Έχει πεθάνει οριστικά ή θα επανέρθει κάποια στιγμή στο μέλλον με νέες τεχνολογίες που θα προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τις αδυναμίες αυτών που έχουν ήδη εφαρμοστεί? Aξίζει τον κόπο να ξαναασχοληθεί κανείς με αυτό ή ήταν απλώς ένα διαφημιστικό τρυκ που έχει πλέον παλιώσει? Kανείς δεν ξέρει με σιγουριά, όμως κατά πως φαίνεται ότι το 3D είναι "πολύ σκληρό για να πεθάνει". Όμως το πιθανότερο είναι να επιστρέψει με τελείως διαφορετική μορφή απ'ότι έχουμε δει μέχρι τώρα. Τα τελευταία χρόνια ξεκίνησαν να αναπτύσσονται νέες πολλά υποσχόμενες τεχνολογίες όπως το VR (Virtual reality) και η ολογραφία, που φιλοδοξούν να επιτρέψουν στην ψηφιακή εικόνα να δραπετέυσει και πάλι από την φυλακή των 2 διαστάσεων. Όμως με τις συγκεκρειμένες τεχνολογίες πάμε και ένα βήμα παραπέρα διότι ο θεατής θα μπορεί να έχει πλέον και διαδραστική σχέση με την εικόνα. Αυτό σημαίνει ότι ο θεατής δεν βλέπει παθητικά μία εικόνα,αλλά μπορεί να αληλλεπιδρά με το εικονικό περιβάλλον σε πραγματικό χρόνο. Οι συγκεκρειμένες τεχνολογίες όμως προς το παρόν εφαρμόζονται περισσότερο τον κόσμο του Gaming παρά την θέαση ταινιών,σειρών και τηλεοπτικών εκπομπών. Μένει να δούμε αν στο μέλλον οι νέες τεχνολογίες ολογραφικής απεικόνισης και εικονικής πραγματικότητας διεισδύσουν και στον κόσμο της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Επίσεις κάποιες εταιρίες προσπαθούν να επαναφέρουν στο προσκήνιο την τεχνολογία 3D χωρίς γυαλιά με την χρήση φακοειδών φραγμάτων παράλλαξης που μέχρι στιγμής είχε εφαρμοστεί μόνο σε φορητές συσκευές επιχειρώντας να την βελτιώσουν ώστε να προσφέρει ρεαλιστικότερη εμπειρία και να μπορεί να χρησημοποιηθεί και σε μεγαλύτερες οθόνες.Η ιστορία θα δείξει αν το 3D ήταν ένα ακόμη τεχνολογικό φιάσκο και θα καταλήξει να γίνει μουσειακό είδος ή αν θα καταφέρει μέσω μελλοντικών τεχνολογιών να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που βλέπουμε σειρές και ταινίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου